نقش زندگی سیاسی در رهبری و شناخت سیاسی امام خمینی

  رابطۀ سیاست با زندگی اجتماعی دوسویه و متقابل است. یکی از طرف‌های مهم در این ارتباط، نخبگان و رهبران سیاسی هستند که نه در خلأ بلکه در یک محیط واقعیِ اجتماعی‌سیاسی پرورش یافته و فعالیت می‌کنند. اصولاً زندگی اجتماعی‌سیاسی به‌مثابۀ پدیده‌ای انضمامی، شناخت رهبران از خودشان و محیط پیرامون‌شان را شکل می‌دهد. در اینجا، سیاست نه پدیده‌ای ایدئالیستی، بلکه موضوعی است که وجه انضمامی و تجربی آن مقدم است. در این پژوهش، این موضوع را در ارتباط با یکی از مهم‌ترین رهبران سیاسی قرن بیستم میلادی بررسی می‌کنیم که نظام دینی بی‌سابقه‌ای را پایه‌گذاری کرد. در این چارچوب باید بررسی کنیم که زندگی اجتماعی‌سیاسی امام خمینی، آن‌گونه که واقعا موجود بوده است، چه تأثیری بر شکل‌گیری ایده‌های سیاسی و نیز مبارزات و فعالیت‌های سیاسی ایشان، چه قبل و چه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، داشته است. همچنین باید اهمیت این قضیه را در رهبری سیاسی امام خمینی در تاریخ معاصر ایران در نظر بگیریم. بر این اساس، پرسش مرکزی این پژوهش این است که چگونه زندگی سیاسی و شناختِ سیاسی به رهبری سیاسی امام خمینی در ایران معاصر شکل داده است؟ عمده‌ترین پاسخ فرضی ما به این پرسش این است که زندگی سیاسی امام خمینی از طریقِ موقعیت او در هستی اجتماعی و سیاسی‌اش به ایده اصلی حکومت اسلامی به شکل ولایت فقیه شکل داده است که تنها نمودها و جزئیات آن در اثر جابجایی در سلسله‌مراتب قدرت سیاسی و تأسیس نظام جمهوری اسلامی و رهبری این نظام تغییر کرده است.